9 jan 2023 | Essays & columns van Vonne van der Meer
Onze kinderen gaan niet meer. De ouders die dit met spijt in hun stem bekenden, waren zelf eind zestig, begin zeventig. Ik was op dat moment begin veertig en net gedoopt in de kerk waar zij al decennia naartoe gingen. Maar hun nakomelingen dus niet meer. ‘Wanhoop...
4 nov 2022 | Essays & columns van Vonne van der Meer
Zomer 1970, New York. Met een plattegrond in de hand verkennen we de stad. We dat zijn Mrs. Carter, Fanny en ik. Ik heb het afgelopen schooljaar als uitwisselingsscholier bij hen gewoond in een voorstad van Kansas City. Nu ben ik dan eindelijk in de stad die ik ken...
7 apr 2022 | Essays & columns van Vonne van der Meer
Tijdens een lang ziekenhuisverblijf stond er, onverwachts en ongevraagd, een vreemde aan het voeteneind van mijn moeders bed. Nog voordat de vrouw zich had kunnen voorstellen, viel mijn moeders haviksoog op het kruisje, gespeld op de revers van haar jasje. Om iedere...
16 dec 2021 | Essays & columns van Vonne van der Meer
Schrijven, in december in zee zwemmen, geloven – zonder voorbeelden gaat het niet. Meestal ken ik mijn lichtende voorbeelden niet eens bij name. Een vrouw in een zuidelijk land, die in een snelwegkapel verdorde bloemen uit een vaas haalt, het bruin geworden...
1 sep 2021 | Essays & columns van Vonne van der Meer
Mijn vader was van gereformeerden, mijn moeder van katholieken huize. De beslissing om hun kinderen zonder geloof op te voeden, was geen kwestie van niet kunnen kiezen. Er hoefde niet gekozen te worden, want zij gingen los van elkaar al jaren niet meer naar de kerk....
9 dec 2020 | Essays & columns van Vonne van der Meer
In de kamer waar ik dit schrijf is het stil, in de kamer waar u dit leest misschien ook. Ik kan niet schrijven wanneer iemand het woord tot me richt, en u kunt waarschijnlijk niet lezen. Dan wordt u kribbig, u zegt: Nu even niet, lieverd. Ik probeer dit stuk te lezen....